De laatste weekjes

Voordat ik naar huis ga nog maar mijn laaste verslag. Afgelopen tijd weer veel gedaan en meegemaakt, leuk en niet leuk.

De dagen die ik nog had in La Paz heb ik vooral besteed aan souveniertjes te kopen. En zaterdagochtend toen ik nog lekker in bed lag stond Bert in eens in m´n hotelkamer. Natuurlijk heb ik hem naar de heksenmarkt genomen, en we zijn nog naar het coca-museum geweest. Omdat Bert gelukkig verder geen last had van de hoogte (3600 mtr), hebben we zondagavond de nachtbus naar Uyuni -in het zuiden- genomen. Toen we daar ´s ochtends aan kwamen, hebben we niet volgens planning, gelijk maar een tour geboekt. Dus een paar uur later vertrokken we in de auto met nog twee stelletjes naar de zoutvlaktes. De eerste dag hebben we over de zoutvlakte gereden, overal waar je kijkt reikt het zout tot de horizon, erg mooi. In de twee dagen daarop hebben we vooral meren, vulkanen en aparte rotsformaties gezien.En toen we drie dagen later weer terug waren in het dorp gelijk maar weer de bus naar La Paz en vanaf daardoor naar Copacabana. Copacabana ligt aan de Boliviaanse kant van het Titicacameer (8340 km2). Daar hebben we het eiland van de zon (Isla del Sol) bezocht. Volgens Inka legendes is hier de zonnegod geboren, waarme de Inka beschaving mee is begonnen. Maar het was vooral een mooie natuur op het eiland. Daarna zijn we naar Puno gegaan, dit ligt aan de Peruaanse kant van het meer. Hier hebben we Uros-eilanden bezochten. Hier leven Uros-Indianen die gevlucht zijn voor de Inka´s. De eilanden zijn eigenlijk meer drijvende vlotten van riet. Het idée dat mensen echt zo hebben gewoond is best apart, maar nu waren de eilanden echt wel te toeristisch. En toen door naar Cusco. In de bus had ik nog wat lekker Peruaans eten gekocht, en het was ook echt lekker, maar die nacht was ik er wel ziek van. Ben ik toch nog een keer ziek geweest van eten. Maar gelukkig was het ´s ochtends grotendeels weer over. Maar toch maar niet voor de volgende dag een trek geboekt, omdat ik hier niet ziek aan wilde beginnen. Dus heeft Bert een quad gehuurd en heb ik nog wat gewinkeld. En donderdag zijn we dan aan de Inka Jungle Trail begonnen. Dit is een niet al te zware trek, Bert zag dat niet zo zitten en ik vond het eigenlijk ook wel prima. De eerste dag was het downhill mountainbiken. Lekker makkelijk crossen en mooi om je heen kijken. Aan het einde van de dag bleek op het moment dat we verder met de auto zouden gaan dat dit niet kon. En je kan vast raden waarom,blokkade! Dat betekende een paar uur lopen. Maar gelukkig voor ons stond er een auto aan de andere kant van de blokkade die nog wel een andere weg wist. Deze blokkades waren trouwens niet zo groot als in Bolivia. De Peruaanse overhead verkoopt hun eigen olie, waardoor de mensen duurdere olie moeten importeren. Al snel zaten allen meiden ge-emancipeerd in het achterste busje en de jongens in de voorste. Omdat onze Peruaanse vrienden de weg ook wel kenden en hier en daar wat puin hadden neergelegd. Uiteindelijk viel het nog wel mee en konden Bert en ik ´s avonds nog gaan raften. Erg leuk met soms best ruige stukken. De volgende twee dagen hebben we door jungle gelopen. Een stukje ´echt´ inkatrail gelopen, en paadje met stijle trappen met direct daarnaast een hele diepe afgrond. Maar iedereen is heel aangekomen in Aguas Calientes (Machu Picchu dorp). Die ochtend moesten we om 3 uur in de nacht vertrekken om via het Inka pad naar Machu Picchu te lopen, om zo de menigte voor te zijn. Ik werd wakker met weer hevige maagkrampen. Maar ik hoopte dat het wel weg zou zakken. Dus toch maar met zaklampen vertrokken. De pijn zakte niet heel erg weg, maar ik wilde nu ook niet meer opgeven en met de bus gaan. Dus uiteindelijk iets langzamer dan de rest op tijd bovenaan gekomen. Hier bleek dat er meerdere mensen (inclusief onze gidsen) ook niet helemaal lekker waren, dus ergens toch iets verkeerds gegeten. Toen een rondleiding gekregen door Machu Picchu en hebben Bert en ik nog de Waynu Picchu beklommen. Dit is het hoogste punt van de Inka stad waar je een mooi uitzicht hebt over Machu Picchu. En aan het einde van de dag weer naar beneden gelopen. De volgende dag weer met de trein terug en zijn we nog gestopt in de ´Geheime Vallei¨. In dit dorpje was net een feest aan de gang ter ere van iemand….. Dus allerlei dans groepen in mooie kostuums waren aan het dansen. En ´s avonds weer terug naar Cusco. Daar hadden we nog een dagje voordat Bert terug zou gaan naar La Paz. Dus op het busstation afscheid genomen en ben ik verder gegaan naar Arequipa. Daar is de Colca canyon waar ik nog een trek van drie dagen heb gedaan. Niet al te zwaar en erg mooi. En toen weer een nachtbus naar de kust van Peru. Echt uren aan een door alleen maar zandduinen gereden. Maar ergens was nog een oasis waar ik ben gestopt. Op zich best foute plek, want het is helemaal gericht op toeristen. Maar het was er nu niet zo druk en eigenlijk wel gezellig en relaxt.

En in de bus van hier naar Lima ben ik nog bestolen van m´n laptop, camera en wat andere dingetjes. Niet dat dit zo maar ging. Ik zat lekker in de bus toen er iemand naast me wilde gaan zitten. Dus zette ik mijn tas op m´n schoot. De jongen vroeg of ik de tas niet liever op de grond had staan. Maar de bus was best krap dus ik kreeg m´n tas niet langs mijn benen op de grond, dus maakte hij ruimte zodat ik de tas tussen m´n benen kon zetten. Prima, niks aan de hand. Op een gegeven moment waarschuwt de jongen dat er allemaal water op de grond ligt. Hij staat op om zijn eigen tas boven de stoelen neer te leggen. Hij vraagt aan mij of hij mijn tas er ook neer moet leggen. Dat vond ik prima, ik was nog bezig om m´n tas dicht te doen toen hij hem al van me aannam om er op te leggen. Ik vond het niet zo fijn dat m´n tas daar nu zo lag zonder dat de slotjes erop zaten. Want ik wilde gewoon lekker slapen, maar dat kon nu niet. Omdat ik niet gelijk wilde vragen of hij wilde opstaan, nam ik me voor om m´n tas te sluiten bij de volgende stop. Hij stapte daar uit, dus stond ik op om m´n tas te pakken. En ik merkte al vrij snel dat er iets niet klopte. En ja hoor, laptop weg. Ik liep gelijk naar de chauffeur en conducteur en ik bleef zeggen dat ik er uit wilde en dat die man -die net was uit gestapt- m´n spullen had gejat. Maar Spaans kon ik toen echt even niet en ik deed lichtelijk panisch. Misschien dat de chauffeur daarom niet wilde stoppen? Een paar minuten daarna stopte de chauffeur bij een politieauto die aan de weg stond. Samen met de agenten ben ik toen terug gereden naar de plek waar de man was uitgestapt. Hier stonden twee vrouwen die zeiden dat er twee mannen op een Flores bus waren gestapt. Dus in eens crossden we daar over de weg en werden er allerlei telefoontjes gepleegt. Op dat moment waren de agenten echt meer panisch dan ik. Ondertussen checkte ik iedereen die langs de weg stond. Een collega agent hield verderop alle Flores bussen tegen. Dus toen ik daar aankwam moest ik twee bussen controleren om te kijken of de dief daar in zat. Nou dat vonden die Peruanen dus niet leuk, ze wilden verder waardoor ze wat dingen zaten te roepen. Terwijl ik ze één voor één aan het checken was. Ik weet nou niet of ik de man niet heb herkend of dat hij er niet in zat, maar ik heb hem in ieder geval niet gevonden. Dus hier hield de zoekactie op en hebben de agenten me naar een busstation gebracht.
´s Avond gelijk de bus in Lima naar het noorden genomen, naar een stad aan zee. Hier ben ik een paar dagen in een surfersdorpje geweest en verder niet zoveel gedaan. Ik wilde wat bijkleuren maar de zon verdween net iets te vaak achter de wolken jammer genoeg. En maandagavond de bus weer terug genomen naar Lima. Hier heb ik vandaag en morgen nog en dan vlieg ik weer naar Nederland. Dus zaterdag land ik weer op Schiphol, heb er wel zin in.

En dit keer dus geen foto´s omdat ik die niet meer heb van de laatste twee weken. Gelukkig heeft Bert het grootste deel van mijn foto´s mee naar huis genomen.